MUSAEUS

I.

MUSAEUS

Auctor Graecus, de Isthmis scripsit. Suid. Item Poeta Latinus, impudicus. Vide Mar ial l. 12. epigr. 96.

Musaei pathicissimos libellos,

Qui certant Sybariticis libellis, etc.

II.

MUSAEUS

Presbyter Massiliensis, saecul. 5. a Venerio et Eustathio Episcopis magni habitus: illius suasu composuit lectiones, quae Festis annui convenientes, in Ecclesia cantarentur: huius vero hortatu, tractatum de Sacramentis elaboravit. In Scripturis sacris versatissimus, obiit sub Leone et Maiorano Imperatorib. circa A. C. 459. Gennad. de Viris Ill.

III.

MUSAEUS

fil. Lunae et Eumolpi, scripsit de remediis morborum et Oraculis, Aristoph. in Ran. Act. 4. sc. 2.

IV.

MUSAEUS

tres eius nominis commemorat Suidas, unum Eleusinium, Antiphemi filium, ἐποποιὸν, versificatorem, discipulum Orphei, qui scripsit Γ῾ποςθήκας, i. e. vitae praecepta, ad Eumolpum filium, versuum fere 4. milibus, et alia plurima. Alterum Thebanum Thamyrae filium, Philammonis nepotem, Troiani belli tempore, qui poeta etiam fuit, Μελοποιὸς, scripsitque Lyricos versus, et cantica. Tertium Ephesium item versificatorem, qui tempore fuit Eumenis et Attali Pergami Regum, scripsitque res Pergamenses, praeterea Perseidos libros decem. Musaeum vero, qui amores Leandri et Herûs conscripsit, Caesar Scaliger (at quantus vir!) in suis de Poetica libris Homero praemisit, quia hunc putaret esse illum, cuius a Virgilio fit mentio Aen. 6. v. 667.

Musaeum ante omnes.

Sed nihil manifestius, quam hunc vixisse sub Augustis, et quidem post quartum saeculum. Itaque in veterib. libris dicitur Μουσαῖος ὁ γραμματικὸς. Vide Voss. de Hist. Graec. l. 4. p. 519. et Ioh. Marschmum Canone Chron. Sec. XV.